بنی‌امیه (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

از اقوام و قبایلی که در آیات قرآن به آنان اشاره شده، «بنی‌امیه» است.

---

بنى‌اميّة بن عبد شمس بن عبد مناف، از تيره‌هاى مهم قریش‌ و از دشمنان سرسخت بنى‌هاشم و اهل بیت علیهم‌السلام بودند.
برخى مفسّران، نزول آيه ۶۰ اسراء را درباره بنى‌اميه دانسته‌اند كه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در رؤياى صادقانه‌اى مشاهده كرد، آنان چون بوزينگانى از منبر او بالا مى‌روند. طبق روايتى، آيه ۵۵ انفال در شأن بنى‌اميه نازل شد و آنها را بدترين جنبندگان روى زمين خواند كه به باطن قرآن کفر ورزيده، بدان ایمان نياوردند. براساس نقل مفسّران، «شجره خبيثه» در آيه ۲۶ ابراهیم بنى‌اميه دانسته شده كه اشاره به بى‌اصل و پايه بودن آنها دارد. همچنين آيات ۲۸ تا ۳۰ ابراهيم نيز درباره آنها نازل شده كه نعمت خدا را کفران و قوم خود را به هلاكت افكندند. گفته شده: «قوماً لدّا» آيه ۹۷ مریم در شأن بنى‌اميّه و بنی‌مغیره نازل شده است. مفسّران مشهورى چون طبرى، «ألف شهر» در آيه ۳ قدر را ناظر به مدّت حكومت بنى‌اميّه دانسته‌اند كه ارزش يک شب قدر، بيش از حکومت هزار ماهه آنان است.

---