بلج (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بلج (به فتح باء و سکون لام) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای روشن و نورانی شدن می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف
خفاش، ویژگی
ایمان و توصیف
اسلام از این واژه استفاده نموده است.
بلج (به فتح باء و سکون لام) به معنای روشن و نورانی شدن آمده است.
بلوج: روشن و نورانی شدن، همچنین است ابلاج، چنان‌که گفته می‌شود: «بلج الصیح بلوجا: اشرق و انار.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف خفاش فرموده است: «بلج ائتلاقها.»
یعنی روشنائی لمعان آن. امام (علیه‌السلام) همچنین درباره‌ی ایمان فرموده است: «سبیل ابلج المنهاج انور السراج فبالایمان یستدلّ علی الصالحات و بالصالحات یستدل علی الایمان...؛
ایمان راهی است نورانی‌ترین راه، پر نورترین چراغ با ایمان به کارهای شایسته راه یافته و کارهای شایسته دلیل ایمان شخص است.» آن حضرت (علیه‌السلام) در وصف اسلام نیز فرموده‌اند: «فهو ابلج المناهج و اوضح الولائج.»
این واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلج»، ص۱۵۲.
