الف)برخى فقها هجرت از بلاد خلاف را براى مؤمنى كه نتواند نشانه‌ها و شعائرایمان را در آن‌جا اقامه كند- در صورت امكان انتقال به بلدى دیگر كه چنین محدودیتى ندارد- واجب دانسته‌اند.
ب) برخى آن را به زمان حضور امام علیه السّلام و بر طرف شدن تقیه محدود كرده و در عصر غیبت و در شرایط تقیه، واجب ندانسته‌اند.
