بقعه ابراهیم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تنها فرزندی که در
مدینه نصیب
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) شد،
ابراهیم بود.
ابراهیم از مادری با نام
ماریه قبطیه به دنیا آمد. این
زن توسط
حاکم مصر به رسم
هدیه برای رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرستاده شد.
ابراهیم در
ذیحجه سال هشتم
هجرت چشم به دنیا گشود و با
تولد او موجی از شادی و سرور مدینه را فراگرفت. محل تولّد وی، مکانی بود با نام
مشربه ام ابراهیم که جای آن هنوز در مدینه مشخص است و تا این اواخر، بنایی نیز در آنجا وجود داشت.
ابراهیم پس از آن که شانزده یا هیجده ماه از عمرش گذشت، از دنیا رفت و رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را در غم فقدان خود سخت اندوهگین کرد. ابراهیم به توصیه
پیامبر(صلی الله علیه وآله) در کنار
عثمان بن مظعون، که یاری فداکار و مورد علاقه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) بود،
دفن شد.
قبر ابراهیم به دلیل محل زیارتی بودن آن، مورد توجه
اصحاب و
تابعین بود و بعدها که برای برخی از
قبور،
بقعه ساخته شد، برای ابراهیم نیز بقعه‌ای بنا گردید.
سید جعفر مدنی (م ۱۳۱۷) نوشته است که قبر سه خواهر وی، زینب، رقیه و ام کلثوم نیز در کنار او داخل یک بقعه بوده است.
این در حالی است که اکنون، محل دیگری به عنوان
مقبره بنات النبی (صلی الله علیه وآله) مشخص شده است.
البته مؤلف یاد شده، خود نیز در باره آن سخنش اظهار تردید کرده و اشاره دارد که در زمان او
قبه بنات النبی جدا از قبّه ابراهیم است. همو افزوده است که قبر عثمان بن مظعون نیز باید در همانجا; یعنی کنار قبر ابراهیم زیارت شود. همچنین گفته شده که قبر
عبدالله بن مسعود،
خنیس بن حذافه و
اسعد بن زراره نیز در همان حوالی است.
آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۳۴۰، رسول جعفریان.
