بضاعت (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: بضاعت.

بِضاعَت (به کسر باء و فتح عین) از واژگان قرآن کریم به معنای سرمایه است.

فهرست مندرجات

۱ - معنای بِضاعَت

بِضاعَت به معنای سرمایه است. جوهری گفته: بضاعت قسمتی از مال است که برای تجارت اختصاص داده می‌شود. راغب نیز نزدیک به آن گفته‌ است. طبرسی هم مثل جوهری نقل کرده است. اصل آن به معنی قطع است سرمایه را بدان علّت بضاعت گفته‌اند که مقداری مخصوص و جدا شده از مال است‌. (هذِهِ‌ بِضاعَتُنا رُدَّتْ اِلَیْنا) «این سرمایه‌ی ماست که به ما برگردانده شد».

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص.
۲.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۰۰.
۳.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۲۸.
۴.	↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح تاج اللغة، ج۳، ص۱۱۸۶.
۵.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۲۸.
۶.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۵.
۷.	↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۶۵.

۳ - منبع