نام خداوند، منشا برکاتوخیرات همیشگی میباشد و به این مهم در سوره الرحمن اشاره شده است: تبـرک اسم ربک ذی الجلـلوالاکرام. «پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلالو بزرگوار تو».
بعد از ذکر نعمت های مختلف معنوی و مادی دنیا میفرماید: " و یبقی وجه ربک ذوالجلالوالاکرام" و در پایان سوره بعد از ذکر انواع نعمت های بهشتی میفرماید" تبارک اسم ربک ذی الجلالوالاکرام"؛ این دو تعبیر بیانگر این واقعیت است که همه خطوط به ذات پاک او منتهی میشود، و هر چه هست از ناحیه او است، دنیا از ناحیه او است، و عقبی نیز از ناحیه او است، وجلالواکرام او همه چیز را فرا گرفته.