• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

برکت اسمای خدا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



برکت به معنای ثبوت و پایداری خیر الهی در چیزی و رشد و افزایش است. در برخی آیات قرآن به برکت اسمای خدا اشاره شده است.



نام خداوند، منشا برکات و خیرات همیشگی می‌باشد و به این مهم در سوره الرحمن اشاره شده است:
تبـرک اسم ربک ذی الجلـل والاکرام. «پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو».


در آیه ۳۷ این سوره بعد از ذکر نعمت های مختلف معنوی و مادی دنیا می‌فرماید: " و یبقی وجه ربک ذو الجلال و الاکرام" و در پایان سوره بعد از ذکر انواع نعمت های بهشتی می‌فرماید" تبارک اسم ربک ذی الجلال و الاکرام"؛ این دو تعبیر بیانگر این واقعیت است که همه خطوط به ذات پاک او منتهی می‌شود، و هر چه هست از ناحیه او است، دنیا از ناحیه او است، و عقبی نیز از ناحیه او است، و جلال و اکرام او همه چیز را فرا گرفته.


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۱۹.    
۲. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج‌۱۰، ص۳۹۵.    
۳. رحمان/سوره۵۵، آیه۷۸.    
۴. رحمان/سوره۵۵، آیه۳۷.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۸۸-۱۸۷.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۲۱۴، برگرفته از مقاله «برکت اسمای خدا».    


رده‌های این صفحه : اسماء الهی | برکت | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار