• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

برکات (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





برکات: (لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ)
«برکات» جمع‌ «برکت» است و در اصل به معنای «ثبات» و استقرار چیزی است و به هر نعمت و موهبتی که پایدار بماند اطلاق می‌گردد، در برابر موجودات بی‌برکت که زود فانی، نابود و بی‌اثر می‌شوند.



(وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ) (و اگر اهل شهرها و آبادی‌ها، ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، به یقین برکات آسمان و زمین را بر آنها می‌گشودیم؛ ولی آنها حق را تکذیب کردند؛ ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: برکات به معنای هر چیز کثیری از قبیل امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد است که غالبا انسان به فقد آنها مورد آزمایش قرار می‌گیرد. در جمله‌ (لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْاَرْضِ) استعاره به کنایه به کار رفته، برای اینکه برکات را به مجرایی تشبیه کرده که نعمت‌های الهی از آن مجرا بر آدمیان جریان می‌یابد، باران و برف هر کدام در موقع مناسب و به مقدار نافع می‌بارد، هوا در موقعش گرم و در موقعش سرد شده، و در نتیجه غلات و میوه‌ها فراوان می‌شود، البته این در موقعی است که مردم به خدای خود ایمان آورده و تقوا پیشه کنند وگرنه این مجرا بسته شده و جریانش قطع می‌گردد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۱۹.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۵۸.    
۳. اعراف/سوره۷، آیه۹۶.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۳۲۲.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۵۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۰۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۹۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۱۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «برکات»، ص۱۰۱.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره اعراف | لغات قرآن




جعبه ابزار