برهان محبت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هر کس و هر چیز که سبب
کمال و دفع
ضرر از انسان شود، مورد
علاقه و
محبت او خواهد بود و این از
فطریات آدمی است و انسان هم از این جهت، پروردگارش را دوست داشته و می‌پرستد که او همیشگی و فناناپذیر است و باعث کمال و بقای انسان می‌شود و ضررها را از او
دفع می‌کند
ابطال ربوبیت موجودات متغیر و زوال پذیر و
اثبات ربوبیت خداوند، از راه برهان محبت در قران اشاراتی بدان شده است.
فلما جن علیه الیل رءا کوکبا قال هـذا ربی فلمآ افل قال لا احب الافلین• فلما رءا القمر بازغا قال هـذا ربی فلمآ افل قال لـئن لم یهدنی ربی لاکونن من القوم الضآلین• فلما رءا الشمس بازغة قال هـذا ربی هـذا اکبر فلمآ افلت قال یـقوم انی بریء مما تشرکون• انی وجهت وجهی للذی فطر السمـوت والارض حنیفا ومآ انا من المشرکین.
هنگامی که (تاریکی)
شب او را پوشانید، ستاره‌ای مشاهده کرد، گفت: «این خدای من است؟» اما هنگامی که
غروب کرد، گفت: «غروب کنندگان را دوست ندارم! » • و هنگامی که ماه را دید که (
سینه افق را) می شکافد، گفت: «این خدای من است؟» اما هنگامی که (آن هم) غروب کرد، گفت: «اگر پروردگارم مرا راهنمایی نکند، مسلما از گروه گمراهان خواهم بود.» • و هنگامی که خورشید را دید که (سینه افق را) می شکافت، گفت: «این خدای من است؟ این (که از همه) بزرگتر است! » اما هنگامی که
غروب کرد، گفت: «ای قوم من از شریکهایی که شما (برای خدا) می سازید، بیزارم! • من روی خود را به سوی کسی کردم که آسمانها و زمین را آفریده من در ایمان خود خالصم و از مشرکان نیستم!
تقریببرهان به این صورت است که امر زوال پذیر، شایسته
محبت و دلبستگی نیست و از طرفی معبود هر کس
باید محبوب وی باشد و چنین معبودی نمی‌تواند موجود
زوال پذیر باشد، لذا اجرام سماوی شایسته نام
رب نیستند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۲۳۴، برگرفته از مقاله «برهان محبت».
