برهان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُرْهان (به ضم باء و سکون راء) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای دلیل روشن می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص توصیف
قرآن کریم و
آفرینش خفاش از این واژه استفاده نموده است.
بُرْهان به معنای دلیل روشن آمده، که در اصل به معنی روشن شدن است؛ چنان‌که
راغب نقل کرده است.
آن حضرت (علیه‌السلام) درباره قرآن مجید می‌فرماید: «فهو عند الله وثیق الارکان، رفیع البنیان، منیر البرهان، مضی‌ء النیّران ...»
همچنین در رابطه با خلقت خفاش فرموده است: «و کیف عشیت اعینها عن ان تستمدّ من الشمس المضیئة نورا تهتدی به فی مذاهبها و تتّصل بعلانیة برهان الشمس الی معارفها؛
بینید خفّاش چطور چشمش کور شده از این‌که از آفتاب روشن مدد جوید نوری که با آن در راه‌های خود هدایت شود و با دیدن برهان آفتاب (روشنایی آفتاب) برسد به جاهای شناخته‌اش.»
این کلمه هفت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُرهان»، ص۱۳۲.
