بُرْهان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُرْهان (به ضم باء و سکون راء) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای دلیل روشن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص توصیف
قرآن کریم و
آفرینش خفاش از این واژه استفاده نموده است.
بُرْهان به معنای دلیل روشن آمده، که در اصل به معنی روشن شدن است.
چنان‌که
راغب نقل کرده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن حضرت (علیه‌السلام) درباره قرآن مجید می‌فرماید:
«فَهُوَ عِنْدَ اللهِ وَثيقُ الاَْرْكانِ، رَفيعُ الْبُنْيانِ، مُنيرُ الْبُرْهانِ، مُضيءُ النّيرانِ.» «بنابر اين
اسلام در پيشگاه خداوند داراى اركانى مطمئن، بنايى بلند مرتبه، دليلى درخشنده، شعله هاى روشنى بخش است.»
همچنین در رابطه با خلقت خفاش فرموده است:
«وَ كَيْفَ عَشِيَتْ أَعْيُنُها عَنْ أَنْ تَسْتَمِدَّ مِنَ الشَّمْسِ الْمُضيئَةِ نقوراً تَهْتَدي بِهِ في مَذاهِبِها، وَ تَتَّصِلُ بِعَلانِيَةِ بُرْهانِ الشَّمْسِ إِلَى مَعارِفِها.» «بینید خفّاش چطور چشمش کور شده از این‌که از
آفتاب روشن مدد جوید نوری که با آن در راه‌های خود
هدایت شود و با دیدن برهان آفتاب (روشنایی آفتاب) برسد به جاهای شناخته‌اش.»
این کلمه هفت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُرهان»، ص۱۳۲.
