برج (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برج در چند معنای ظهور و
قصر و هر چیز ظاهر و مرتفع به کار رفته است که در این مقاله شواهدی برای آن می‌آوریم.
(بروج) جمع (برج) در اصل به معنی قصر است، و بعضی آن را به معنی (شی ء ظاهر و آشکار) می‌دانند، و نام‌گذاری قصرها و عمارت‌های بلند و مرتفع را به این نام به خاطر وضوح و ظهورشان دانسته‌اند، به همین جهت قسمت مخصوصی از دیوار اطراف شهر یا محل اجتماع لشکر که بروز و ظهور خاصی دارد (برج) نامیده می‌شود، و هنگامی که
زن زینت خود را آشکار سازد (تبرجت المراة) می‌گویند.
برج‌های آسمانی یا به معنی ستارگان درخشان و روشن آسمان است یا به معنی (صورت‌های فلکی) است، یعنی مجموعه‌ای از ستارگان که در نظر ما شباهت به یکی از موجودات زمینی دارد، و برج‌های دوازده‌گانه دوازده صورت فلکی است که
خورشید در مسیر سالانه خود در هر
ماه محاذی یکی از آنها قرار می‌گیرد (البته خورشید حرکت نمی‌کند بلکه زمین به دور آن می‌گردد ولی به نظر می‌رسد که خورشید جا به جا می‌شود و محاذی یکی از این صورت‌های فلکی می‌گردد).
سوگند به هر یک از این معانی باشد
حکایت از
عظمت آن می‌کند، عظمتی که شاید در آن
زمان در نظر
عرب روشن نبود، ولی امروز برای ما کاملا شناخته شده است، هر چند بیشتر به نظر می‌رسد که منظور همان ستارگان درخشان آسمانی باشد.
برج، در اصل به معنای ظهور است
و به هر چیز ظاهر و مرتفع
و نیز به قصر
گفته می‌شود. در این مدخل از واژه‌های «بروج» و «صرح» استفاده شده است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۹۱، برگرفته از مقاله «برج».
