براء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
براء: (اِنَّنی بَرآءٌ مِّمَّا تَعْبُدُون)«براء» (بر وزن سوار) مصدر و به معنای
«تبری» است؛
و در این گونه موارد معنای وصفی به طور مؤکد و مبالغه دارد (مانند زیدٌ عَدْلٌ) و چون مصدر است
مفرد و
جمع،
مذکر و
مؤنث در آن یکسان می‌باشد.
ترجمه و تفاسیر مرتبط با براء:
(وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَ) (و به خاطر بیاور هنگامی را که
ابراهیم به پدرش [
عمویش آزر] و قومش گفت: «من از آنچه شما می‌پرستید بیزارم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه براء مصدر برء، یبرء است که صفت مشبهه‌اش بری‌ء می‌شود. و بنابراین، معنای جمله اننی براء، اننی ذو براء می‌شود. و یا معنای آن اننی بری‌ء است، که برای مبالغه به جای بری‌ء، براء را به کار برده، هم چنان که وقتی بخواهیم در
عدالت کسی مبالغه کنیم می‌گوییم فلانی عین عدالت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءاؤا مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاء أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن شَيْءٍ رَّبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ) (برای شما سرمشق نیکویی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامی که به قوم مشرک خود گفتند: «ما از شما و آنچه غیر از
خدا می‌پرستید بیزاریم؛ ما نسبت به شما کافریم؛ و میان ما و شما
دشمنی و
کینه آشکار شده است؛ تا آن زمان که به خدای یگانه
ایمان بیاورید. جز آن سخن ابراهیم که به پدرش [
سرپرستش که در آن زمان عمویش آزر بود] گفت و وعده داد که برای تو آمرزش طلب می‌کنم، و در عین حال در برابر خداوند برای تو مالک چیزی نیستم و اختیاری ندارم). پروردگارا! ما بر تو
توکّل کردیم و به سوی تو بازگشتیم، و بازگشت همه بسوی توست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: یعنی ما از شما و از بت‌های شما بیزاریم، و این بیان همان چیزی است که باید در آن اسوه و اقتداء داشته باشند.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «براء»، ص۹۹.
