بدیع بن محمد بلخی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بدیع بن محمد بلخی (م.
۳۷۷ق) از شاعران
فارسی زبان قرن چهارم هجری قمری بود. برخی بدیع را از شاعران دربار
چغانیان خوانده چنین گفته‌اند که او مداح
طاهر بن فضل چغانی، امیر چغانیان در
ماوراءالنهر بوده است.
ابومحمد بدیع محمد بن محمود بلخی وی از شاعران فارسی زبان نیمه دوم سده چهارم هجری و معاصر ابویحیی طاهر بن فضل بن محمد چغانی (م. ۳۸۱ق) و
محمد بن احمد دقیقی بوده است.
برخی او را بدایعی و معاصر
سلطان محمود غزنوی دانسته و پندنامه
انوشیروان را بدو نسبت داده‌اند؛ ولی بعید نیست بدایعی و بدیع، دو شاعر باشند؛ زیرا پندنامه منسوب، به اشعار سده پنجم شبیه تر است و باید گوینده آن از شاعران عصر
غزنوی باشد.
برخی بدیع را از شاعران دربار
چغانیان خوانده
و چنین گفته‌اند که او مداح طاهر بن فضل چغانی، امیر چغانیان در
ماوراءالنهر بوده است.
بلخی سرانجام به سال ۳۷۷ هجری از دنیا رفت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «بدیع بلخی»، ج۲، ص۱۴۹.
