بَدْو (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَدْو: «بَدْو» به بیابان
اطلاق می‌گردد.
(وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِم مِّنْ أَهْلِ الْقُرَى أَفَلَمْ يَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَدَارُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ اتَّقَواْ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ) (و ما نفرستادیم پیش از تو، جز مردانی از اهل آبادی‌ها که به آنها
وحی می‌کردیم. آیا مخالفان دعوت تو، در
زمین سیر نکردند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند چگونه شد؟! و سرای
آخرت برای پرهیزگاران بهتر است! آیا فکر نمی‌کنید؟!)
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَدْو»، ص۹۸.
