بدرقه (فرهنگ‌فقه‌مطابق‌مذهب‌اهل‌بیت‌)

بدرقه به معنای نگهبانان قافله (بذرقه)/ مشایعت مهمان، مسافر یا همراه جهت تکریم است. از بدرقه به معنای نخست، به مناسبت در باب حج و تجارت سخن رفته است.

عنوان بدرقه به معناى نخست(نگهبانان قافله)، به گروهى مسلّح اطلاق مى‌شده که براى محافظت کاروان یان، پیشاپیش یا همراه آنان حرکت مى‌کردند.

وجوب اجیر گرفتن «بدرقه» براى رفتن به حج- در صورت نا امن بودن راه- با تمکن مالى، محلّ بحث است.

گرفتن اجرت براى بدرقه، حلال است.

۱.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۱۳۷، واژه ی «بدرق».
۲.	↑ حلی، محمد بن حسن، ایضاح الفوائد، ج۱، ص ۲۷۱.
۳.	↑ محقق کرکی، حسین بن علی، جامع المقاصد، ج۳، ص ۱۳۵.
۴.	↑ کاشف الغطاء، جعفر، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء، ج۴، ص ۴۸۶.
۵.	↑ محقق کرکی، علیبن حسین، جامع المقاصد، ج۴، ص ۴۷.

رده‌های این صفحه : تجارت | حج | فقه | واژه شناسی