• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بادیه‌نشینی (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «بادیه‌نشینی» است.


بادیه در لغت به معنای صحرا، بیابان و سرزمینی است که ساکن دائمی نداشته باشد.
[۱] فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».    
بادیه نشینی نیز به معنای چادرنشینی و صحرانشینی است.
[۲] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
[۳] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».

در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه «الاعراب»، «البدو» و از جمله «لم نجعل لهم من دونها سترا» استفاده شده است.

آثار بادیه‌نشینی (قرآن)، بادیه‌نشینی آل یعقوب (قرآن)، بادیه‌نشینان (قرآن)،

۱. ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».    
۲. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
۳. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۸، برگرفته از مقاله «بادیه‌نشینی».    


رده‌های این صفحه : بادیه نشینی | موضوعات قرآنی
جعبه ابزار