باباشاه اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
باباشاه اصفهانی (باباشاه عراقی) ملقب به رئیسالرؤسا، از نستعلیقنویسان نامی در
قرن دهم در کوهپایه
اصفهان متولد شد و در همانجا پرورش یافت و سرانجام در جوانی در سفری به بغداد (۹۹۶) درگذشت.
باباشاه اصفهانی، متخلّص به «حالی»
شاعر و خوشنویس مشهور
عصر صفویه بوده، اصلاً از کوهپایه است اما به اصفهانی شهرت یافته،
خط را نزد
سیّداحمد مشهدی مشق کرده است. بعضی از تذکرهها او را شاگرد
میرعلی هروی (متوفی ۹۵۲) دانسته اند، ولی با ملاحظه سال وفات و عمر کوتاه او این ادعا از نظر تاریخی درست به نظر نمیآید.
عموم خطشناسان و خوشنویسان متفقالقولند که تا زمان بابا شاه
خط نستعلیق را کسی به شیرینی و شیوایی او ننوشته است.
بابا شاه در عصر خود از مشهورترین خطاطان بوده است و خطش را به عذوبت و پختگی و لطافت ستودهاند
و نوشتههای او را به قیمت بالایی میخریدند.
به سبب اخلاق درویشانه از نزدیکی با سلاطین و امرا پرهیز میکرد و روزگار را در گوشهنشینی به کتابت میگذرانید اجرت هر هزار سطر کتابت او، به گفته
امیناحمد رازی سه تومان بوده است.
باباشاه شعر نیز میسروده و حالی تخلص میکرده است.
نمونههایی از اشعار او در برخی از تذکرهها آمده است. این
رباعی از بابا شاه اصفهانی است:
دوشینه به بزم آن بت بادهپرست •••••• بودم که شد از باده عشرت سرمست
او رفت به خواب مستی و من از شوق •••••• بر پاش نهادم سر و رفتم از دست
منظومه ای در آداب خوشنویسی بدو نسبت دادهاند.
رساله
آداب المشق نیز که به خطا به
میرعماد (متوفی ۱۰۲۴) نسبت داده شده از بابا شاه اصفهانی است.
این رساله را
محمد شفیع براساس نسخه محفوظ در کتابخانه دانشگاه پنجاب چاپ کرده است.
از او قطعات خوشنویسی و چند کتاب به خط نستعلیق خوش در کتابخانهها و مجموعههای شخصی موجود است.
از وی که به کتابت بیش از قطعهنویسی گرایش داشت، چند قطعه در کتابخانههای
ترکیه هست، و نسخه های متعددی از آثار ادبی فارسی را که به خطّ اوست در برخی از کتابخانهها میتوان یافت.
تاریخ وفاتش را برخی سال ۹۹۶ در
بغداد و برخی دیگر سال ۱۰۱۲ه در
مشهد مقدس نوشتهاند
و تاریخ دوم صحیحتر به نظر میرسد.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «باباشاه اصفهانی»، شماره۲۵. مصلحالدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۵-۳۶.