بئس (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بِئْسَ‌ (به کسر باء و سکون همزه و فتح سین) از مفردات نهج البلاغه، فعل ذمّ به معنای مذمّت و سرزنش می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) ستم کردن به دیگران را به‌عنوان بدترین توشه برای آخرت، با این واژه بیان نموده است.

---

بِئْسَ‌ فعل ذمّ است و در تمام ذّم‌ها به کار می‌رود؛ چنان‌که واژه‌ی «نعم» در تمام مدح‌ها بکار می‌رود. اصل آن از «بؤس» به معنی ناپسند است.

---

آن حضرت (علیه‌السلام) در این خصوص فرموده است: «بئس الزاد الی المعاد العدوان علی العباد؛ بد توشه‌ای است برای روز معاد، ستم کردن به بندگان خدا.»

---

این لفظ هفت بار در نهج البلاغه آمده است.

---