• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بئس (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




بِئْسَ‌ (به کسر باء و سکون همزه و فتح سین) از واژگان قرآن کریم و فعل ذمّ است و در تمام ذمّ‌ها به کار می‌رود چنان‌که نعم در تمام مدح‌ها به کار می‌رود. اصل آن از بُؤْس‌ به معنی ناپسند است.



بِئْسَ‌ فعل ذمّ است و در تمام ذمّ‌ها به کار می‌رود چنان‌که نعم در تمام مدح‌ها به کار می‌رود. اصل آن از بُؤْس‌ به معنی ناپسند است.


(فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ‌ الْمِهادُ) «جهنّم برای او کافی است و بد جایگاهی است.»
گاهی بعد از بئس ماء نکره می‌آید که به معنی شیئی و الّذی است و فاعل بئس را تفسیر می‌کند. مثل‌ (بِئْسَما یَاْمُرُکُمْ بِهِ اِیمانُکُمْ) «بد است آن چه ایمانتان به آن امر می‌کند.»


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۵۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۵۱.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۵۳.    
۵. شرتونی، سعید، أقرب الموارد، ج۱، ص۱۴۱.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۲۰۶.    
۷. طباطبایی،سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۹۷.    
۸. طباطبایی،سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۱۴۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۳۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۶۷.    
۱۱. بقره/سوره۲، آیه۹۳.    
۱۲. طباطبایی،سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۲۳.    
۱۳. طباطبایی،سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۳۶.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۱۹.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۶۶.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بئس»، ج۱، ص۱۵۹.    






جعبه ابزار