بِئْسَ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بِئْسَ (به کسر باء، سکون همزه و فتح سین) از
واژگان قرآن کریم و فعل ذمّ است و در تمام ذمّ‌ها به کار می‌رود چنان‌که نعم در تمام مدح‌ها به کار می‌رود.
اصل آن از بُؤْس به معنی ناپسند است.
مشتقات
بِئْسَ که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
لَبِئْسَ (به کسر باء، سکون همزه) به معنای بد است؛
بِئْسَما (به کسر باء، سکون همزه و فتح سین) به معنای بد است آن‌چه می‌باشد.
بِئْسَ فعل ذمّ است و در تمام ذمّ‌ها به کار می‌رود چنان‌که نعم در تمام مدح‌ها به کار می‌رود.
اصل آن از بُؤْس به معنی ناپسند است.
به مواردی از
بِئْسَ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ) «
جهنّم برای او کافی است و بد جایگاهی است.»
(بِئْسَما یَاْمُرُکُمْ بِهِ اِیمانُکُمْ) «بد است آن‌چه ایمانتان به آن امر می‌کند.»
گاهی بعد از بئس ماء نکره می‌آید که به معنی شیئی و الّذی است و فاعل بئس را تفسیر می‌کند مثل آیه‌ی فوق.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بئس»، ج۱، ص۱۵۹.
