أَیْنَ (مفردات‌قرآن)

أَیْنَ (به فتح الف، سکون یاء و فتح نون) از واژگان قرآن کریم به معنای کجا است.

أَیْنَ به معنای کجا است.
«أَیْنَ» ظرفی است که با آن از مکان شیئی سؤال می‌شود چنان‌که با «متی» از زمان آن‌ سؤال می‌شود.

به موردی از أَیْنَ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(یَقُولُ الْاِنْسانُ یَوْمَئِذٍ اَیْنَ‌ الْمَفَرُّ)
«انسان در آن روز گوید: فرارگاه کجاست؟»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۱۰.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۲۱۲.
۴.	↑ قیامت/سوره۷۵، آیه۱۰.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۶۶.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۰۵.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۰۲.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۹۸.