ایمان و صداقت (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

از جلوه‌ها و اثرات ایمان به خدا صداقت و راستی می‌باشد.

---

تجلی صداقت و راستی، در پرتو ایمان به خدا می‌باشد:
«... ولـکن البر من ءامن بالله... اولـئک الذین صدقوا...؛ ... بلکه نیکی (و نیکوکار) کسی است که به خدا، ایمان آورده؛ ... اینها کسانی هستند که راست می‌گویند ...»
«انما المؤمنون الذین ءامنوا بالله ورسوله... اولـئک هم الصـدقون؛ مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، ... آنها راستگویان‌اند.»
«والذین ءامنوا بالله... اولـئک هم الصدیقون...؛ کسانی که به خدا ایمان آوردند، آنها صدّیقین ...»

---

از آنجا که دست یافتن بر این امر باطنی یعنی ایمان کار آسانی نیست در اینجا به ذکر نشانه‌های آن می‌پردازد، نشانه‌هایی که به خوبی مؤمن را از مسلم، و صادق را از کاذب، و آنها را که عاشقانه دعوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) را پذیرفته‌اند، از آنها که برای حفظ جان و یا رسیدن به مال دنیا اظهار ایمان می‌کنند جدا می‌سازد، می‌فرماید:
مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، سپس هرگز شک و ریبی به خود راه نداده، و با اموال و جان‌های خود در راه خدا به جهاد پرداخته‌اند (انما المؤمنون الذین آمنوا بالله و رسوله ثم لم یرتابوا و جاهدوا باموالهم و انفسهم فی سبیل الله). آری نخستین نشانه ایمان عدم تردید و دو دلی در مسیر اسلام است، نشانه دوم جهاد با اموال، و نشانه سوم که از همه برتر است جهاد با انفس (جانها) است. به این ترتیب اسلام به سراغ روشنترین نشانه‌ها رفته است: ایستادگی و ثبات قدم، و عدم شک و تردید از یک سو، و ایثار مال و جان از سوی دیگر.
چگونه ممکن است ایمان در قلب راسخ نباشد در حالی که انسان از بذل مال و جان در راه محبوب مضایقه نمی‌کند. و لذا در پایان آیه می‌افزاید: چنین کسانی راستگو هستند، و روح ایمان در وجودشان موج می‌زند (اولئک هم الصادقون).
این معیار را که قرآن برای شناخت مؤمنان راستین از دروغگویان متظاهر به اسلام بیان کرده، منحصر به فقرای طایفه بنی اسد نیست، معیاری است روشن و گویا برای هر عصر و زمان، برای جداسازی مؤمنان واقعی از مدعیان دروغین، و برای نشان دادن ارزش ادعای کسانی که همه جا دم از اسلام می‌زنند و خود را طلبکار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می‌دانند ولی در عمل آنها کمترین نشانه‌ای از ایمان و اسلام دیده نمی‌شود.

در ادامه بحث آیات گذشته پیرامون مؤمنان و اجر و پاداششان در پیشگاه خدا، در آیات مورد بحث می‌افزاید: کسانی که ایمان به خدا و رسولان او آوردند آنها صدیقین و شهدا نزد پروردگارشان هستند (و الذین آمنوا بالله و رسله اولئک هم الصدیقون و الشهداء عند ربهم).
صدیق، صیغه مبالغه از صدق است و به معنی کسی است که سرتاپا راستی است، کسی که علمش گفتارش را تصدیق می‌کند، و نمونه کامل صداقت است.

---