• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اِنْعام‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: انعام (ابهام‌زدایی).


اِنْعام‌ (به کسر الف و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای نعمت دادن است.



اِنْعام‌: (از باب افعال) به معنی نعمت دادن می‌باشد. راغب گوید: اطلاق انعام در صورتی است که نعمتِ داده شده از جنس انسان باشد، زیرا در حیوان نمی‌گویند: «انعم علی فرسه».


(وَ اِذْ تَقُولُ لِلَّذِی‌ اَنْعَمَ‌ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ اَنْعَمْتَ عَلَیْهِ اَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَ اتَّقِ اللَّهَ‌) « آنگاه به شخصی که خدا به او نعمت داده و تو هم به او نعمت داده بودی، می‌گفتی: زنت را برای خودت نگاه‌دار و از خدا بترس».


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۸۵.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۷۸.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۵.    
۴. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۷.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲۲.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۸۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۶۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۲۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نعمت"، ج۷، ص۸۵.    






جعبه ابزار