اِفْراغ (مفردات‌قرآن)

اِفْراغ (به کسر الف و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای ريختن شى‌ء روان به منظور خالى كردن محل از آن است.

اِفْراغ به معنای ريختن شى‌ء روان است به منظور خالى كردن محل از آن.

به مواردی از اِفْراغ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(رَبَّنا أَفْرِغْ‌ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ‌)
«پروردگارا بر ما صبر فرو ريز و ما را مسلمان بميران.»

در المیزان فرموده: مؤمنان نفوس خود را به ظرف و صبر را به آب و اعطاء خدا را به ريختن آب تشبيه كرده‌اند.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۶۶.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳۲.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۱۵.
۴.	↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۲۶.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۷۷.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۱۸.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۲۱۴.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۱۵.
۹.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۲۷.
۱۰.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۱۸.