اِطْراء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَرُوّ (به فتح طاء و ضم راء) و
إِطْرَاء (به کسر الف و فتح راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مبالغه در
مدح است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به
مالک اشتر و در
صفّین در ضمن کلامی به یارانش از این واژه استفاده نموده است.
این ماده پنج بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
طَرُوّ و
إِطْرَاء به معنای مبالغه در
مدح آمده است.
«
اطْراءً: اَحسَنَ الثناءَ عَلَیهِ و بالَغَ فی مَدحهِ اَو مَدحهُ باَحسَنِ ما فیهِ.»
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در صفّین در ضمن کلامی به یارانش فرمود:
«وَ قَدْ كَرِهْتُ أَنْ يَكونَ جالَ في ظَنِّكُمْ أَنّي أُحِبُّ الاِْطْراءَ، وَ اسْتَِماعَ الثَّناءِ، وَ لَسْتُ ـ بِحَمْدِ اللهِ ـ كَذلِكَ.» «خوش ندارم که در
ظنّ یکی از شما خطور کرده باشد که من مبالغه در
مدح یا
مدح را
دوست دارم، بحمد الله چنین نیستم.»
چهار بار نیز در فرمان مالک آمده است:
«وَ حُبَّ الاِْطْراءِ - كَثْرَةَ الاِطْراءِ - لا يَزْدَهيهِ إطْراءٌ - عَلَى أَلاّ يُطْروكَ»•
«بِما يُعْجِبُكَ مِنْها، وَ حُبَّ الاِْطْراءِ.» «مبادا
تملّق را
دوست بدارى.»
درباره خودپسندی فرمود:
«فَإِنَّ كَثْرَةَ الاِطْراءِ تُحْدِثُ الزَّهْوَ.» «زيرا
مدح و ستايش بيش از حد،
عجب و خودپسندى به بار مى‌آورد.»
«وَ أَصَرَمَهُمْ عِنْدَ اتِّضاحِ الْحُكْمِ، مِمَّنْ لا يَزْدَهيهِ إطْراءٌ.» «از كسانى كه ستايش فراوان آنها را فريب ندهد و تمجيدهاى بسيار، آنان را متمايل به جانب
مدح كننده نسازد.»
«ثُمَّ رُضْهُمْ عَلَى أَلاّ يُطْروكَ.» «آنان را طورى تربيت كن كه ستايش بى حد از تو نكنند.»
این ماده پنج بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طروّ»، ج۲، ص۶۷۵.
