اِسْتِقامَت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِسْتِقامَة (به کسر همزه و تاء و فتح قاف و میم) از
واژگان قرآن کریم به معنای بر طریق راست و خطّ مستوی بودن است.
اِسْتِقامَة به معنای بر طریق راست و خطّ مستوی بودن است.
راغب گوید استقامت طریق آن است که راست و بر خطّ مستوی باشد و طریق حقّ را به آن تشبیه می‌کنند مثل
(اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ) (ما را به راه راست هدايت كن.)
(وَ اَنَّ هذا صِراطِی مُسْتَقِیماً) (اين راه مستقيم من است، از آن پيروى كنيد!)
و استقامة انسان آنست که ملازم طریق حق باشد:
(فَمَا اسْتَقامُوا لَکُمْ فَاسْتَقِیمُوا لَهُمْ) «تا مشرکان در پیمان خود نسبت به شما ثابت ماندند شما هم نسبت به آنها در پیمان خویش ثابت باشید.»
(قَدْ اُجِیبَتْ دَعْوَتُکُما فَاسْتَقِیما) «دعای شما به اجابت رسید در کار خود و
تبلیغ دین ثابت و پا بر جا باشید.»
(اِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ) «آنان که گفتند: پروردگار ما خداست و سپس در آن قول ثابت ماندند
ملائکه بر آنها نازل شوند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «استقامه»، ج۶، ص۴۹.
