اُجْتُثَّتْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اُجْتُثَّتْ:
(اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ ما لَها مِن قَرَارٍ) اُجْتُثَّتْ: از مادّۀ «
جثّ» به معنى «بركندن و از ريشه كنده شدن» است.
آيه مورد بحث، سخن خبيث را همچون درخت پليد دانسته است كه از روى زمين كنده شده و براى آن قرارى نيست. بديهى است درخت زشت و شومى كه ريشه آن كنده شده باشد، نه نمو و رشد دارد و نه ترقى و تكامل، نه گل و ميوه، نه سايه و منظره، و نه ثبات و استقرار، قطعه چوبى است كه جز به درد سوزاندن و آتش زدن نمى‌خورد، بلكه مانع راه است و مزاحم رهروان، و گاه گزنده، مجروح‌كننده و مردم آزار است.
به موردی از کاربرد اُجْتُثَّتْ در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ مَثلُ كَلِمَةٍ خَبيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ ما لَها مِن قَرَارٍ) (و «كلمه خبيثه» و سخن ناپاک را به درخت ناپاكى تشبيه كرده كه از زمين ريشه كن شده، و قرار و ثباتى ندارد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اجتثاث به معناى از بيخ بركندن است، وقتى مى‌گوييم جثثته معنايش اين است كه آن را از بيخ بر كندم، و كلمه جث - به ضم جيم- به معناى بلندى‌هاى زمين مانند تل است، جثه هر چيز، جسد آن است كه خود يكى از برآمدگی‌هاى زمين است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اُجْتُثَّتْ»، ص۳۴۷.
