اَکْفال (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَکْفال (به فتح الف و سکون کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
تملیک و نصیب قرار دادن و کفیل کردن است.
اَکْفال:
تملیک و نصیب قرار دادن و کفیل کردن است.
(إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِیَ نَعْجَةٌ واحِدَةٌ فَقالَ اَکْفِلْنِیها وَ عَزَّنِی فِی الْخِطابِ) اگر اکفال به معنی کفیل کردن باشد پس
کفالت در مال نیز به کار رفته که آن راجع به
نعجه است، ولی گمان بیشتر آنست که به معنی تملیک و نصیب قرار دادن باشد، چنانکه در «
کفل» بکسر کاف خواهد آمد. در
اقرب الموارد اکفال را تملیک نیز معنی کرده است.
ظهور آیه نیز در تملیک است یعنی: «این برادر من است و نود و نه بز دارد و من فقط یک بز دارم، می‌گوید آن را به من تملیک نما، و مرا در محاجّه غلبه کرد»، و اگر مراد کفالت و حفظ آن برای صاحبش بود دیگر محلی به مخاصمه نبود.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کفل"، ج۶، ص۱۳۲.
