اَصْحابُ الْمَشْأَمَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَصْحابُ الْمَشْأَمَة:
(وَ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ) اَصْحابُ الْمَشْأَمَة: به گروهى بدبخت، تيره‌روز، بيچاره و بينوا اطلاق شده است كه نامه اعمالشان را به دست چپشان مى‌دهند.
كه این نشانه و رمزى براى تيره‌بختى، جرم و جنايت آن‌ها است.
در آيه مورد بحث، تعبير به
(مٰا أَصْحٰابُ الْمَشْئَمَةِ) شده است كه در اين جا نهايت بدبختى و شقاوت آن‌ها را منعكس مى‌سازد و چنان كه مى‌دانيم
«مشئمه» از مادّه
«شؤم» گرفته شده است.
به موردی از کاربرد
اَصْحابُ الْمَشْأَمَة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ) (و گروه ديگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مشئمه مانند كلمه شؤم - به ضمه شين و سكون همزه- مصدر است، همان‌طور كه ميمنه مانند كلمه يمن مصدر است. ميمنه و مشئمه به معناى سعادت و شقاوت است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اَصْحابُ الْمَشْأَمَة»، ج۲، ص۵۷۵.
