اَصْحابُ الجَنَّة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَصْحابُ الجَنَّة:
(أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ) اَصْحابُ الجَنَّة: به معنى «اهل
بهشت» و در مقابل «
أَصْحٰابُ النّٰارِ» است.
اين آيه در مورد
مؤمنان پرهيزكار است كه در آن يک قانون كلى و همگانى وجود دارد، مى‌فرمايد:
«كسانى كه
ایمان آورده‌اند و عمل صالح انجام داده‌اند آن‌ها
اصحاب بهشتند و جاودانه در آن خواهند بود»
به موردی از کاربرد
اَصْحابُ الجَنَّة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ) (و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، آنان اهل
بهشتند؛ و جاودانه در آن خواهند بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مخلد در اصل به معناى چيزى است كه مدتى طولانى باقى مى‌ماند، و به همين جهت به مردى كه مويش دير سفيد شده مى‌گويند: رجل مخلد و به حيوانى كه دندانهاى ثنائيش آن قدر بماند كه رباعى‌هايش نيز برويد، مى‌گويند: دابة مخلدة، اين معناى اصلى كلمه است، ليكن به عنوان استعاره استعمال مى‌شود درباره كسى كه دائما باقى مى‌ماند.
و خلود در جنت به معناى بقاى اشياء است بر حالت خود، بدون اينكه در معرض فساد قرار گيرند، هم چنان كه فرموده:
(أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ)
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اَصْحابُ الجَنَّة»، ج۲، ص۵۷۰.
