أَدْهی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَدْهی: (وَ السَّاعَةُ اَدْهی وَ اَمَرُّ)«اَدْهی» از مادّه
«دهو» و
«دهاء» به معنای
مصیبت و حادثه بزرگ است که راه خلاص و علاج و درمان ندارد؛ و گاه به معنای شدت هوشیاری نیز آمده است؛ اما در
آیه مورد بحث به معنای اول می‌باشد.
(بَلِ السّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ) (علاوه بر اين
رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات
قیامت هولناك‌تر و تلخ‌تر است).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه ادهی
اسم تفضیل از دهاء است، و دهاء عبارت است از بلای عظیم و سختی که راهی برای نجات از آن نباشد، پس ادهی به معنای بلایی است عظیم‌تر، و همچنین کلمه امرّ اسم تفضیل از
مرارت (تلخی) است، که ضد حلاوت (شیرینی) است، و در آیه شریفه از
تهدید به شکست و
عذاب دنیوی اعراض شده، تهدیدشان می‌کند به اینکه به زودی در قیامت بلایی عظیم‌تر و تلخ‌تر از شکست به سرشان خواهد آمد، و قبلا هم در آغاز خبرهای تهدیدآمیز مساله قیامت ذکر شده بود، و گفتار در این جمله ترقی او را می‌رساند.
و معنای آیه این است که: تمامی
عقوبت آنان در شکست و عذاب دنیوی خلاصه نمی‌شود، بلکه عقوبتی که در قیامت دارند و قبلا هم بدان اشاره کرده بودیم که موعد ایشان است عظیم‌تر از هر داهیه و عذاب، و تلخ‌تر از هر تلخی دیگر است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَدْهی»، ص۳۳.
