آنگاه كه عثمان او را به زبده تبعید كرد، امام (صلوات‌الله‌علیه) در وقت مشایعت او فرمود: «يا أَباذَرٍّ إِنَّکَ غَضِبْتَ للهِِ فارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ إِنَّ الْقَوْمَ خافوکَ عَلَى دُنْياهُمْ وَ خِفْتَهُمْ عَلَى دينِکَ.»
(اى ابوذر! تو به خاطر خداخشم گرفتى و غضب كردى، پس به همان كس كه برايش غضب نمودى اميدوار باش. اين مردم از تو بر دنيايشان ترسيدند، و تو از آن‌ها بر دينت.)
