أَوَّل‌ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

أَوَّل‌ (به فتح الف و واو مشدد) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای مقابل آخر و پایان می‌باشد.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اولین جهاد و مراتب امر به معروف و نهی از منکر، به عنوان مجاهدت در راه خداوند، از این واژه استفاده نموده است.

---

أَوَّل‌ به معنای مقابل آخر و پایان است.
این واژه وصف بوده و مؤنّث آن اولی است؛ مثل: اخری.

---

یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - أَوَّلُ - حکمت ۳۶۵ (جهاد)

امام (علیه‌السلام) در خصوص اولین جهادی که در آن مغلوب شده‌اید فرموده است:
«أَوَّلُ ما تُغْلَبونَ عَلَيْهِ مِنَ الْجِهادِ الْجِهادُ بِأَيْديكُمْ، ثُمَّ بِأَلْسِنَتِكُمْ، ثُمَّ بِقُلوبِكُمْ.»
«اولین چیزی‌که از جهاد مغلوب می‌شوید، جهاد با دست است، سپس جهاد با زبان و بعد جهاد با قلوب.»

---

این لفظ به صورت جمع و مفرد و مؤنث و مذکّر حدود هشتاد و چهار بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است.

---