• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امر اضطراری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


امر اضطراری امر واقعی ثانوی، بعد از اضطرار مکلف از عمل به امر اوّلی است.


امر اضطراری، امری است که از سوی شارع متوجه مکلفی می‌شود که علم به تکلیف دارد، ولی به علت اضطرار، قادر به انجام آن نیست، مانند: امر به تیمم برای نماز در حالت اضطرار و عدم دست رسی به آب برای وضوء.
[۱] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۸۴.    
[۲] بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ص۱۱۴.    
[۳] عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۲، ۱، ص۲۲۳.    
[۴] خمینی، روح الله، مناهج‌ الوصول، ج۱، ص۲۹۸.    
[۵] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۳۵.    


۱. ↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۸۴.    
۲. ↑ بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ص۱۱۴.    
۳. ↑ عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۲، ۱، ص۲۲۳.    
۴. ↑ خمینی، روح الله، مناهج‌ الوصول، ج۱، ص۲۹۸.    
۵. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۳۵.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۴۹، برگرفته از مقاله «امر اضطراری».    

رده‌های این صفحه : امر واقعی
جعبه ابزار