إِهاب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِهاب (به کسر الف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای آمادگی است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
ملائکه و
معاویه از این کلمه استفاده نموده است.
إِهاب (به کسر الف) و
تاهّب به معنی تهیّأ و آمادگی است.
یکی از مشتقات آن «اهبه» (به ضّم الف) به معنی آماده شده، می‌باشد.
«اهاب» همچنین به معنای مطلق پوست یا پوست دباغی نشده آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (علیه‌السلام) در رابطه با ملائکه فرموده است:
«وَ لَيْسَ في أَطْباقِ السَّماواتِ مَوْضِعُ إِهاب إِلاّ وَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ساجِدٌ، أَوْ ساع حافِدٌ.» «در طبقه‌های
آسمان محل انداختن پوست حیوانی نیست مگر آنکه در آن
فرشته‌ای در حال
سجده یا سعی و تلاش کننده سریعی هست.»
همچنین به معاویه در خصوص ادعای
خلافت می‌نویسد:
«فَاقْعَسْ عَنْ هذا الاَْمْرِ، وَ خُذْ أُهْبَةَ الْحِسابِ.» «از این کار (ادعّای خلافت) کنار رو و آماده حساب
خدا باش.»
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در
خطبه ۲۶ آن حضرت خطاب به یارانش:
«فَخُذوا لِلْحَرْبِ أُهْبَتَها، وَ أعِدّوا لَها عُدَّتَها، فَقَدْ شَبَّ لَظاها، وَ عَلا سَناها.» «وسائل جنگ را به دست آوريد كه شعله آن روشن شده و روشنائيش بالا رفته است.»
از این ماده فقط سه مورد در «نهج البلاغه» یافته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اهاب»، ص۹۱-۹۲.
