امید به حل مشکلات (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

لازم است که همیسه برای رفع مشکلات به لطف و عنایت خداوند امیدوار بود.

---

بر انسان امید بستن به حل مشکلات زندگی در پرتو لطف و عنایت خداوند لازم است:
لینفق ذو سعة من سعته ومن قدر علیه رزقه فلینفق مما ءاتلـه الله لایکلف الله نفسا الا ما ءاتلـها سیجعل الله بعد عسر یسرا.
آنان که امکانات وسیعی دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایی که به او داده تکلیف نمی‌کند خداوند بزودی بعد از سختیها آسانی قرار می‌دهد!
برای اینکه تنگی معیشت، سبب خارج شدن از جاده حق و عدالت نگردد، و هیچ یک زبان به شکایت نگشایند، می‌فرماید: خداوند به زودی بعد از سختیها، آسانی و راحتی قرار می‌دهد (سیجعل الله بعد عسر یسرا).
یعنی غم مخورید، بیتابی نکنید، دنیا به یک حال نمی‌ماند، مبادا مشکلات مقطعی و زودگذر رشته صبر و شکیبایی شما را پاره کند. این تعبیر برای همیشه و مخصوصا هنگام نزول این آیات که مسلمانان از نظر معیشت سخت در فشار بودند، نوید و بشارتی است از آینده امیدبخش صابران، و اتفاقا چیزی نگذشت که خداوند درهای رحمت و برکت خود را به روی آنها گشود.

---

برای همه امید داشتن به خدا، در پی بروز مشکلات و از دست رفتن امکانات ضرورت دارد:
ولـئن اذقنا الانسـن منا رحمة ثم نزعنـها منه انه لیـوس کفور... الا الذین صبروا وعملوا الصــلحـت اولـئک لهم مغفرة واجر کبیر.
و اگر از جانب خویش، نعمتی به انسان بچشانیم، سپس آن را از او بگیریم، بسیار نومید و ناسپاس خواهد بود! مگر آنها که (در سایه ایمان راستین،) صبر و استقامت ورزیدند و کارهای شایسته انجام دادند که برای آنها، آمرزش و اجر بزرگی است!
یـبنی اذهبوا فتحسسوا من یوسف واخیه ولاتایـسوا من روح الله انه لایایـس من روح الله الا القوم الکـفرون.
پسرانم! بروید، و از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت خدا مأیوس نشوید که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مایوس می‌شوند! »
من کان یظن ان لن ینصره الله فی الدنیا والاخرة فلیمدد بسبب الی السماء ثم لیقطع فلینظر هل یذهبن کیده ما یغیظ.
هر کس گمان می‌کند که خدا پیامبرش را در دنیا و آخرت یاری نخواهد کرد (و از این نظر عصبانی است، هر کاری از دستش ساخته است بکند)، ریسمانی به سقف خانه خود بیاویزد، و خود را حلق آویز و نفس خود را قطع کند (و تا لبه پرتگاه مرگ پیش رود) ببیند آیا این کار خشم او را فرو می‌نشاند؟!
برخی احتمال داده‌اند که مقصود از آیه این باشد که انسان باید در دنیا و آخرتش به خداوند امیدوار باشد؛ در غیر این صورت چیزی به حال او مفید نخواهد بود.
واذا اذقنا الناس رحمة فرحوا بها وان تصبهم سیئة بما قدمت ایدیهم اذا هم یقنطون.
و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم، از آن خوشحال می‌شوند و هر گاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام داده‌اند به آنان رسد، ناگهان مایوس می‌شوند!

---

صابران به حل مشکلات زندگی از جانب خداوند امیدوار بودند:
ولـئن اذقنا الانسـن منا رحمة ثم نزعنـها منه انه لیـوس کفور الا الذین صبروا وعملوا الصــلحـت اولـئک لهم مغفرة واجر کبیر.
و اگر از جانب خویش، نعمتی به انسان بچشانیم، سپس آن را از او بگیریم، بسیار نومید و ناسپاس خواهد بود! .... مگر آنها که (در سایه ایمان راستین،) صبر و استقامت ورزیدند و کارهای شایسته انجام دادند که برای آنها، آمرزش و اجر بزرگی است.

---