گاهی امر به انجام کاری به شرطی مقید می‌گردد؛ برای مثال، در آیه : ﴿اِنْ کُنْتُمْ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا﴾ (مائدة: ۶)، امر به طهارت ، به حدوث حالت جنابت مقید شده است؛ به این نوع از امر، «امر مقید به شرط» می‌گویند.
در امر مقید به شرط، این بحث مطرح است که آیا با انتفای شرط ، امر نیز منتفی می‌شود یا خیر؛ برای مثال، وقتی مولا تحصیل طهارت ( غسل ) را به جنابت مقید می‌کند، آیا با انتفای جنابت، تحصیل طبیعت طهارت نیز منتفی می‌شود یا خیر. میان اصولیها در این باره اختلاف است. در کتاب « معارج الاصول » آمده است: «المسالة التاسعة: الامر المقید بالشرط منتف عند انتفاء الشرط خلافا للقاضی...».
