• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امر مقید به شرط

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



امر مقید به شرط امر به شیء مقیّد به شرط خاص است.



گاهی امر به انجام کاری به شرطی مقید می‌گردد؛ برای مثال، در آیه : ﴿اِنْ کُنْتُمْ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا﴾ (مائدة: ۶)، امر به طهارت ، به حدوث حالت جنابت مقید شده است؛ به این نوع از امر، «امر مقید به شرط» می‌گویند.


در امر مقید به شرط، این بحث مطرح است که آیا با انتفای شرط ، امر نیز منتفی می‌شود یا خیر؛ برای مثال، وقتی مولا تحصیل طهارت ( غسل ) را به جنابت مقید می‌کند، آیا با انتفای جنابت، تحصیل طبیعت طهارت نیز منتفی می‌شود یا خیر. میان اصولی‌ها در این باره اختلاف است.
در کتاب « معارج الاصول » آمده است: «المسالة التاسعة: الامر المقید بالشرط منتف عند انتفاء الشرط خلافا للقاضی...».


مفهوم شرط.


۱. حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۶۸.    
۲. اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۷۳.    
۳. اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۱۰۹.    
۴. حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۹۸.    
۵. فاضل تونی، عبدالله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص۷۷.    
۶. فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۲، ص۳۶۲.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۶۰، برگرفته از مقاله «امر مقید به شرط».    

رده‌های این صفحه : امر مقید




جعبه ابزار