امر ثانوی

امر متعلق به شیء، بعد از عدم امکان امتثال امر واقعی اوّلی را امر ثانوی گویند.

امر ثانوی، مقابل امر اولی است و به امری گفته می‌شود که به عناوین ثانوی تعلق می‌گیرد؛ یعنی امری که در حالاتی هم چون جهل به حکم واقعی، اضطرار، اکراه، تقیه و سایر عناوین ثانوی، متوجه مکلفان می‌گردد، مانند: امر به تیمم در صورت عدم دست رسی به آب برای وضو یا در صورت ضرر داشتن آب برای مکلف در آیه شریفه: ﴿فَتَیمَّمُوا صَعِیداً طَیباً﴾.

امر ثانوی دو گونه است:
۱. امر ثانوی اضطراری، که نوعی امر واقعی است و در مواقع اضطرار متوجه مکلف می‌شود؛
۲. امر ثانوی ظاهری، که در صورت جهل و شک مکلف به حکم واقعی، متوجه او می‌گردد.

۱.	↑ نساء/سوره۴، آیه۴۳.
۲.	↑ فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۱، ص۲۹۸.
۳.	↑ فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص۱۱۸.

رده‌های این صفحه : اوامر