• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امر ثانوی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



امر متعلق به شیء، بعد از عدم امکان امتثال امر واقعی اوّلی را امر ثانوی گویند.



امر ثانوی، مقابل امر اولی است و به امری گفته می‌شود که به عناوین ثانوی تعلق می‌گیرد؛ یعنی امری که در حالاتی هم چون جهل به حکم واقعی، اضطرار، اکراه، تقیه و سایر عناوین ثانوی، متوجه مکلفان می‌گردد، مانند: امر به تیمم در صورت عدم دست رسی به آب برای وضو یا در صورت ضرر داشتن آب برای مکلف در آیه شریفه: ﴿فَتَیمَّمُوا صَعِیداً طَیباً﴾.


امر ثانوی دو گونه است:
۱. امر ثانوی اضطراری، که نوعی امر واقعی است و در مواقع اضطرار متوجه مکلف می‌شود؛
۲. امر ثانوی ظاهری، که در صورت جهل و شک مکلف به حکم واقعی، متوجه او می‌گردد.
[۲] فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۱، ص۲۹۸.



امر اولی؛ امر ظاهری؛ امر اضطراری.


۱. نساء/سوره۴، آیه۴۳.    
۲. فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۱، ص۲۹۸.
۳. فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص۱۱۸.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۵، برگرفته از مقاله «امر ثانوی».    

رده‌های این صفحه : اوامر




جعبه ابزار