امر (اسماء و صفات قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امر به یکی از اوصاف
قرآن اطلاق می‌شود.
«امر» در لغت دو معنا دارد؛ ۱. کار و چیز؛ ۲. دستور و فرمان. در
آیه ۵
سوره طلاق ، «امر» به معنای دوم است. شاید بتوان گفت
خداوند از آن جهت کتاب مبینش را «امر» نامید که سراسرش
کلام خدا است و آن را فروفرستاده تا مردم از آن فرمان بپذیرند و به آن ایمان آورده، احکامش را فراگیرند و به آن عمل کنند.
برخی از
دانشمندان علوم قرآنی کلمه «امر» در (ذلک امر الله انزله الیکم…)
را یکی از اوصاف قرآن شمرده‌اند.
بسیاری از مفسران، مشارالیه «ذلک» در آیه فوق را
احکام طلاق و
عده دانسته‌اند که در
آیات قبل بیان شده است، و کلمه «امر» را از اوصاف قرآن ذکر نکرده‌اند. برخی دیگر گفته‌اند: اوصافی از قبیل امرالله، خیر، حبل الله و… از اوصاف و عناوینی هستند که نمی‌توان آن‌ها را به طور قطع بر قرآن
اطلاق کرد و از اوصاف قرآن دانست.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «امر (قرآن)».
