امداد به گناه‌کاران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امداد به
گناه‌کاران و
ظالمان از مسائلی که در
قرآن کریم از آن
نهی شده است.
موسی علیه السلام، متعهد به استفاده نکردن از
قدرت خویش برای امداد به گناه‌کاران:
... فوکزه موسی فقضی علیه قال هـذا من عمل الشیطـن... • قال رب بما انعمت علی فلن اکون ظهیرا للمجرمین. «او به هنگامی که اهل شهر در غفلت بودند وارد
شهر شد؛ ناگهان دو مرد را دید که به
جنگ و
نزاع مشغولند؛ یکی از پیروان او بود (و از
بنی اسرائیل)، و دیگری از دشمنانش، آن که از پیروان او بود در برابر دشمنش از وی تقاضای کمک نمود؛ موسی مشت محکمی بر سینه او زد و کار او را ساخت (و بر زمین افتاد و مرد)؛ موسی گفت: «این (نزاع شما) از عمل
شیطان بود، که او
دشمن و گمراه کننده آشکاری است»؛ (سپس) عرض کرد: «پروردگارا! من به خویشتن
ستم کردم؛ مرا ببخش! » خداوند او را بخشید، که او
غفور و
رحیم است!؛ عرض کرد: «پروردگارا! بشکرانه نعمتی که به من دادی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود!».
شکر نعمت‌های الهی، از سوی موسی علیه‌السّلام با عدم امداد به گناه‌کاران:
قال رب بما انعمت علی فلن اکون ظهیرا للمجرمین. «عرض کرد: «پروردگارا! بشکرانه نعمتی که به من دادی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود!».
در
فقه اسلامی باب مفصلی پیرامون"
اعانت بر اثم" و"
معاونت ظلمه" با احادیث فراوانی داریم که نشان می‌دهد یکی از زشت‌ترین گناهان یاری
ستمکاران و
ظالمان و مجرمان است و سبب می‌شود که انسان در
سرنوشت شوم آنها شریک باشد.
اصولا
ظالمان و ستمگران و افرادی همچون
فرعون در هر جامعه‌ای افراد خاصی هستند، و اگر توده جمعیت با آنها همکاری نکنند فرعونها فرعون نمی‌شوند این گروهی از مردم زبون و ضعیف و یا فرصت طلب و
دنیاپرست هستند که اطراف آنها را می‌گیرند، و دست و بال آنها و یا حد اقل سیاهی لشکرشان می‌شوند، تا آن قدرت شیطانی را برای آنها فراهم می‌سازند.
در
قرآن مجید روی این اصل اسلامی و انسانی کرارا تکیه شده است: در
آیه دوم
سوره مائده می‌خوانیم: و تعاونوا علی البر و التقوی و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان: " بر
نیکی و
تقوی تعاون کنید، و به
گناه و
تعدی هرگز کمک نکنید".
قرآن با صراحت می‌گوید: " رکون بر
ظالمان موجب
عذاب آتش دوزخ است" و لا ترکنوا الی الذین
ظلموا فتمسکم النار.
" رکون" خواه به معنی تمایل قلبی باشد، یا به معنی همکاری ظاهری، یا اظهار
رضایت، و یا دوستی و خیرخواهی، یا اطاعت که هر یک از مفسران تفسیری برای آن کرده‌اند و یا مفهومی که جامع همه اینها است، و آن
اتکاء و
اعتماد و وابستگی است، شاهد زنده‌ای بر مقصود ما است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۳۱۸، برگرفته از مقاله «امداد به گناه‌کاران».
