امت - به فتح الف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمْت (به فتح الف و سکون میم) از واژگان بکار رفته در
قرآن کریم به معنای بلندی و
مکان مرتفع است.
أَمْت به معنای بلندی و
مکان مرتفع است.
(لا تَری فِیها عِوَجاً وَ لا اَمْتاً) یعنی «در زمین پستی و بلندی نمی‌بینی از قرینه‌ی امت فهمیده می‌شود» که «عوج» به معنی انخفاض و پستی است.
در
قاموس گوید: امت یعنی
مکان مرتفع، تپّه‌های کوچک، پستی و بلندی، و اختلاف در شیئی.
ولی مراد از آن در آیه، بلندی است، و این آیه عبارت اخری آیه‌ی ما قبل است که فرموده
(فَیَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً) قاع بمعنی گسترده و صفصف بمعنی هموار است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «امت»، ج۱، ص۱۰۸.
