اللهم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَللَّهُمَّ (به فتح الف و ضم هاء و میم مشدد مفتوح) از
واژگان قرآن کریم به معنای «بارالها» و «خدایا» است.
میم مشدد در آخر
أَللَّهُمَّ، بدل از
حرف نداء است.
این کلمه پنج بار در
قرآن کریم ذکر شده است.
أَللَّهُمَّ اصل آن یا اللَّه است،
حرف نداء از اوّلش حذف شده، و میم مشدّد در آخر جای آن را گرفته است، در قرآن فقط در معنای
نداء به کار رفته است. در
زبان عرب به معنای تمکین جواب و
استثناء نیز استعمال شده است.
(قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنزِلْ عَلَيْنا مآئِدَةً مِّنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عيدًا لِّأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِّنكَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّازِقينَ) (
عیسی بن مریم گفت: «خداوندا! اى پروردگارما! از آسمان مائده‌اى بر ما نازل كن تا عيدى براى اوّل و آخر ما و نشانه‌اى از تو باشد و به ما روزى ده؛ تو بهترين روزى دهندگانى.»)
در قرآن مجید فقط پنج بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «الله»، ج۱، ص۱۰۳.
