حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی معروف به علامه حلّی، فقیهومتکلمشیعه در قرن هشتم هجری است، وی بیش از ۱۲۰ کتاب در رشته‌های مختلف علمی نگاشته از آن جمله تفسیر السر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز می‌باشد. وی در گسترش فقه شیعه نقشی مهم داشت و نیز مبانی کلامی و اعتقادی شیعه را با تکیه با مبانی عقلی تبیین کرد.
ایـن تفسیر که نام آن را به اختلاف نقل نموده‌اند: السر الوجیز و القول الوجیز و التیسیر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، به شیوه کلامی نگاشته شده است. امـروزه نـسخه‌های متفرق و متعددی از آن در کتابخانه‌های ایرانوعراق در دست است از جمله نـسـخـه کـهـن کـتابخانه سید عبدالحسین الحجة آل طباطبائی حائری در کربلا که امروزه نزد فرزندش سید علی الحجة آل طباطبائی محفوظ است.
عـلامـه حـلـی دارای دو تفسیر دیگر نیز هست : ۱) ایضاحمخالفةالسنةلنصالکتابوالسنة، حر عاملی در امل الامل شیوه مفسر را در این تفسیر چنین وصف نموده است: مفسر روش عجیبی را در این تفسیر پیموده است وی در تفسیر هر آیهو کلمه مخالفت‌های اهل سنت را از وجوه مختلفی بیان می‌نماید. ایـن تـفسیر در چند جلد نوشته شده که فقط تا پایان مجلد دوم (آخر سوره آل عمران) در دست است و سایر مجلدات آن از کتب مفقوده شیعه می‌باشد. ۲) نهج الایمان فی تفسیر القرآن، این تفسیر در یک جلد و به شیوه ادبی و کلامی و تلخیص و جمع بین سه تفسیر مهم: مجمع البیان، التبیانوالکشاف بوده است و مؤلف از آن در خلاصة الاقوال نام برده است ولی فعلا موجود نیست.
