اقرار ابلیس (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

ابلیس به تلافى گمراه شدن خویش، با کمین کردن در صراط مستقیم، تصمیم به گمراه کردن مردم گرفت.

---

اعتراف ابلیس به گمراه شدن خود از آیات زیر استفاده می شود.
قال یـابلیس ما لک الاتکون مع السـجدین((خداوند) فرمود: «ای ابلیس! چرا با سجده‌کنندگان نیستی؟!») قال رب بمآ اغویتنی لازینن لهم فی الارض ولاغوینهم اجمعین.(گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختی، من (نعمتهای مادّی را) در زمین در نظر آنها زینت می‌دهم، و همگی را گمراه خواهم ساخت،)
ابلیس به ناتوانی خویش از گمراه کردن بندگان خالص خدا اعتراف کرده است.
قال رب بمآ اغویتنی لازینن لهم فی الارض ولاغوینهم اجمعین الا عبادک منهم المخلصین.(مگر بندگان مخلصت را.»)
قال ارءیتک هـذا الذی کرمت علی لـئن اخرتن الی یوم القیـمة لاحتنکن ذریته الا قلیلا.((سپس) گفت: «به من بگو، این کسی را که بر من برتری داده‌ای (به چه دلیل بوده است؟) اگر مرا تا روز قیامت زنده بگذاری، همه فرزندانش را، جز عده کمی، گمراه و ریشه‌کن خواهم ساخت!»)
قال فبعزتک لاغوینهم اجمعین(گفت: «به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد،) الا عبادک منهم المخلصین.(مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!»)

---

اغواء به معناى انداختن در غوایت و گمراهی است ، البته گمراهیى که تواءم با هلاک و خسران باشد. و مفسرین گر چه جمله «اغویتنى» را بر حسب اختلاف نظریات و سلیقه هایى که داشته اند به همه این معانى یعنى «غوایت»، «ضلالت»، «هلاک» و «خسران» تفسیر کرده اند، و لیکن از عبارتى که خداى تعالى در سوره حجر از ابلیس ‌حکایت کرده و فرموده : «قال رب بما اغویتنى لازینن لهم فى الارض و لاغوینهم اجمعین» استفاده مى شود که مراد او همان معنایى بوده که ما ذکر کردیم.

---