افشای ظلم ظالم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از مواردی که
غیبت کردن
جایز است، افشای
ظلم ظالم است.
فاش ساختن ظلم ستمگران، از سوی مظلوم، امری روا و جایز می باشد.
لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم...(
خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدیها (ی دیگران) را اظهار کند؛ مگر آن کس که مورد
ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست.)
جایز نیست از کسی بدگویی شود مگر زمانی که ظلم کند بنابرین افشای ظلم ظالم اشکال ندارد.
لا یحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم و کان الله سمیعا علیما.
استثنایی که
خداوند در این
آیه فرموده –یعنی به کسی که
ستم به او شده، اجازه داده که بدی های ستمگر را اظهار کند- به این معنی نیست که
مظلوم اجازه دارد تمام بدی های ظالم را به هر نحو اعلام کند و به قول معروف هر چه از دهانش درآمده به او بگیود؛ بلکه به این معناست که کسی که به او ظلم شده، اجازه دارد در همان مورد خاص
سکوت نکند و برای گرفتن حقش بدی و ظلم ظالم را با صدای بلند آشکار کند و صفات بد او را که با ظلمش ارتباط دارد، به
زبان آورد. بنابراین یکی از موارد جواز
غیبت،
دادخواهی و اعلام مظلومیت است.
امام صادق (علیه السلام):
ستمگر و یاری دهنده او و کسی که به ستم او راضی باشد، هر سه در
ستم شریکند.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله): از دعای
ستمدیده بترسید، گرچه کافر باشد، زیرا هیچ چیز مانع دعای
مظلوم نمی شود.
امام علی (علیه السلام): کارگرترین تیرها، دعای ستمدیده است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۱۵، برگرفته از مقاله «افشای ظلم ظالم».
