افتقاد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إفْتِقاد (به کسر اول و سکون فاء و کسر تاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای طلب شى در وقت غایب بودن آن است.
مواردی از مشتقات آن در «
نهج البلاغه» آمده است.
إفْتِقاد به معنای طلب شى است در وقت غایب بودن آن است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت درباره بعضى از
مؤمنان فرموده اند:
«إِنْ شَهِدَ لَمْ یُعْرَفْ وَ إِنْ غَابَ لَمْ یُفْتَقَدْ» «اگر حاضر باشد شناخته نمى‌شود اگر غائب باشد از او
سئوال نمى‌شود كه كجاست»
(شرح‌های خطبه:
)
و نيز درباره معنای غربت میفرماید:
«فَقْدُ الاَْحِبَّةِ غُرْبَةٌ» «از دست دادن دوستان غربت است»
(شرح‌های خطبه:
)
از این ماده چند مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فقد »، ج۲، ص۸۲۴.
