• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اعوان فعلی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اعوان فعلی یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای افعال مکمل تاثیر خطابه و خارج از آن است.


برای تکمیل تاثیر حجت اقناعی یا خطابه
[۱] مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۴۲۴.    
از اموری خارج از خطابه کمک گرفته می‌شود که «اعوان» نام دارد. اعوان به لحاظ نقش گفتار یا کردار در آن به اعوان قولی و اعوان فعلی تقسیم می‌شود. هر یک از این دو ممکن است به یکی از دو وجه ذیل تحقق یابد:
۱. بدون به کار بردن حیله و صناعت، مانند استشهاد به شهود یا خط و امضا، چک، اسناد رسمی و… که «نصرت» نام دارد.
۲. با به کار بردن حیله و صناعت، مانند ایجاد رقت و… در شنونده تا وی را آماده پذیرش کند که به آن «استدراجات» گفته می‌شود.
[۲] مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۴۲۶.    

بیشتر منطق‌دانان تنها به تقسیم اعوان به استدراجات و نصرت اکتفا کرده و به تقسیم آن به اعوان فعلی و اعوان قولی اشاره‌ای نکرده‌اند.
[۳] خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۵۳۳.    
[۴] علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۲۷۸-۲۷۹.    
[۵] مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۳۴۵.


در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

(۱) خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.    
(۲) علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.    
(۳) مظفر، محمدرضا، المنطق.    
(۴) خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی.
(۵) مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.

۱. ↑ مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۴۲۴.    
۲. ↑ مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۴۲۶.    
۳. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۵۳۳.    
۴. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۲۷۸-۲۷۹.    
۵. ↑ مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۳۴۵.


پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اعوان فعلی»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۱/۹.    




جعبه ابزار