اعراض‌کنندگان از حق (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله اعراض‌کنندگان
از حق با توجه به
آیات قرآن معرفی می‌شوند.
پيروى كردن
حق،
از هواهای نفسانی، توقّع نابجاى اعراض‌كنندگان ناخشنود
از حق:
«... أَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كارِهُونَ • وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْواءَهُمْ ...؛
... اما اکثرشان
از حق کراهت دارند ... و اگر
حق از هواهای آنها
پیروی کند...»
مصادیق اعراض‌کنندگان
از حق عبارتند
از:
برخى
اهل کتاب، لجوج و
حق‌ناپذير:
»... وَ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ... • وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ بِكُلِّ آيَةٍ ما تَبِعُوا قِبْلَتَكَ ...؛
... و کسانی که کتاب آسمانی به آنها داده شده بخوبی می‌دانند این فرمان حقی است که
از ناحیه پروردگارشان صادر شده (و در کتابهای خود خوانده‌اند که پیغمبر اسلام به سوی دو قبله نماز می‌خواند) ... سوگند که اگر هر گونه آیه (و نشانه و دلیلی) برای (این گروه)
از اهل کتاب بیاوری
از قبله تو
پیروی نخواهند کرد....»
اقدام
کافران صدر
اسلام، به انكار
حق و تأكيد بر كفر خويش نسبت به آن:
«فَلَمَّا جاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنا قالُوا لَوْ لا أُوتِيَ مِثْلَ ما أُوتِيَ مُوسى أَ وَ لَمْ يَكْفُرُوا بِما أُوتِيَ مُوسى مِنْ قَبْلُ ...؛
هنگامی که
حق از نزد ما برای آنها آمد گفتند چرا مثل همان چیزی که به
موسی داده شد به این پیامبر اعطا نگردیده است؟ مگر بهانه‌جویانی همانند آنها معجزاتی را که در گذشته به موسی داده شد،
انکار نکردند...»
اعراض
مشرکان،
از حق و حقيقت:
۱. «وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا ... • وَ قالَ شُرَكاؤُهُمْ ... فَذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَما ذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلالُ ...؛
بخاطر بیاورید آن روز را که همه آنها را جمع می‌کنیم سپس به مشرکان می‌گوئیم ... و معبودهایشان (به آنها) می‌گویند ... اینچنین است خداوند پروردگار
حق شما، با اینحال بعد
از حق جز گمراهی وجود دارد؟....»
۲. «أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً ... بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُمْ مُعْرِضُونَ؛
آیا آنها جز
خدا معبودانی برگزیدند؟...اما اکثر آنها
حق را نمی‌دانند و به این دلیل
از آن رویگردانند.»
اعراض مشركان
از حق، درپى‌دارنده
گمراهی آنان:
«وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكانَكُمْ أَنْتُمْ وَ شُرَكاؤُكُمْ فَزَيَّلْنا بَيْنَهُمْ وَ قالَ شُرَكاؤُهُمْ ما كُنْتُمْ إِيَّانا تَعْبُدُونَ • فَذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَما ذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلالُ ...؛
«بخاطر بیاورید آن روز را که همه آنها را جمع می‌کنیم سپس به مشرکان می‌گوئیم شما و معبودهایتان در جای خودتان باشید (تا به حسابتان رسیدگی شود) سپس آنها را
از هم جدا می‌کنیم (و
از هر یک جداگانه سؤ ال می‌نمائیم) و معبودهایشان (به آنها) می‌گویند شما (هرگز) ما را
عبادت نمی‌کردید! اینچنین است خداوند پروردگار
حق شما، با اینحال بعد
از حق جز گمراهی وجود دارد؟!....»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۶۲۸، برگرفته از مقاله «اعراض‌کنندگان از حق».
