اصلات (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِصْلات (به کسر الف و سکون صاد) از ریشه «صلت» یکی از
واژگان نهج البلاغه به معنای کشیدن شمشیر از غلاف است که
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف اقسام انسان‌ها از این واژه استفاده نموده است.
إِصْلات به معنای کشیدن شمشیر از غلاف آمده است. «أَصْلَتَ السّيفَ: جَرَّدَه من غِمْده»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در توصیف اقسام انسان‌ها فرموده است:
«وَمِنْهُمُ المُصْلِتُ لِسَيْفِهِ، وَالمُعْلِنُ بِشَرِّهِ... قَدْ أَشْرَطَ نَفْسَهُ، وَأَوْبَقَ دِينَهُ لِحُطَام» «بعضی از مردم (که طالبان حکومت هستند) کسی است که شمشیرش را کشیده، سرّش را آشکار ساخته، نفس خود را آماده شرارت کرده،
دین خود را تباه ساخته برای حکام دنیا.»
این ماده دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است. مانند:
«إِصْلاَتِهِ لِسَيْفِهِ» «کشیدن شمشیرش.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صلت»، ج۲، ص۶۴۳.
