• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصحاب رس (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اَصْحاب رَس، قومی کافر که به گفته قرآن کریم پیامبر خویش را تکذیب کرده، به قتل رساندند.


رس در لغت به معانی ثبات،
[۱] مقاییس اللغة، ابن فارس، ذیل «رس».    
اثر جزئی و کمی از چیزی که در چیزی باقی مانده باشد، شروع تب ، دفن کردن
[۲] المفردات، راغب اصفهانی، ذیل «رس».    
چاه سنگ بند شده (بدون ماسوره)، اصلاح و فساد بین مردم
[۳] صحاح اللغة، جوهری، ذیل «رس».    
و چاه کهنه
[۴] لسان العرب، ابن منظور، ذیل «رس».    
آمده است.

در اصطلاح قرآنی آن، اقوال متعددی ذکر شده؛
[۵] مجمع البیان، ج۷، ص۲۹۶.    
در روایتی از امام علی علیه‌السّلام آمده است که آن‌ها قومی بودند که کنار چشمه‌ای به نام روشن آب سکونت داشته، و درخت صنوبری که آن را یافث بن نوح علیه‌السّلام کاشته بود و به آن شاه درخت می‌گفتند، می‌پرستیدند. آن قوم، دوازده شهر به نام ماه‌های سال شمسی داشتند و این شهرها در کنار نهری به نام رس قرار داشت. آنان پیامبرانشان را می‌کشتند. و چون کفر آنان طولانی گشت خداوند دیگر بار پیامبری از بنی اسرائیل را فرستاد تا آنان را به یکتاپرستی بخواند. ولی با او مخالفت کرده، سرانجام او را داخل چاه عمیقی افکندند و به شهادت رساندند.
[۶] المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۵، ص۲۱۹.    
[۷] نورالثقلین، حویزی، ج۴، ص۱۶، ح ۵۸.    


۱. ↑ مقاییس اللغة، ابن فارس، ذیل «رس».    
۲. ↑ المفردات، راغب اصفهانی، ذیل «رس».    
۳. ↑ صحاح اللغة، جوهری، ذیل «رس».    
۴. ↑ لسان العرب، ابن منظور، ذیل «رس».    
۵. ↑ مجمع البیان، ج۷، ص۲۹۶.    
۶. ↑ المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۵، ص۲۱۹.    
۷. ↑ نورالثقلین، حویزی، ج۴، ص۱۶، ح ۵۸.    


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اصحاب رس».    




جعبه ابزار